17 Şubat 2010 Çarşamba

Ayrılış...

Okuduğum bir kitapta''Emzirme anne bebek ilişkisinin en güzel ve en özel bölümüdür.İdeal beslenmenin ötesinde aralarındaki sevgi bağının kurulduğu,güçlendiği ve birbirleri için anlamlarını keşfettikleri bir dönemdir.Bebek kadar anne için de önemlidir.Bu nedenle de sonlandırılması hem anne hem bebek için oldukça zor bir karardır.Ve unutulmamalıdır ki çocuğun hayatındaki ilk ayrılığıdır''diyordu.Bana göre de öyledir.Annenin ilk ve en önemli sorumluluğudur bebeğini emzirmek.Tabiiki yeterli koşullar oluşmuşsa(annenin sütünün olması,bebeğin emmeyi istemesi )
Irmağın iki yaşına üç ay kala artık bırakmamız gerektiğine karar verdim.Zira ;gündüz her aklına geldikçe emmek istemesi,gece saat başı uyanması,tam anlamıyla istediğim uyku düzeninin oturmamış olması,bana olan bağımlılığının gün be gün artması ,yeterince anne sütü almış olması bu kararı vermemi zorunlu kılan nedenler.İkimiz için de zor olacağını iyi biliyordum.Hazırdım....Ama bu kadarına değil.
Bu kadar yıpratıcı bir sürecin bizi beklediğini tahmin etmemişim.
Neden artık emzirmediğimi ona defalarca anlattım,konuştum;ama o şu ana kadar her istediğinde verilen bu kadar sevdiği bir şeyden neden ayrılması gerektiğini anlayamadı.Kabullenemedi.İnatlaştı,sinirlendi.Başka bir çocuk oldu.Uzun uzun krizler yaşadık.Emirler yağdırdı.Aç,kapaatttttttt,in,çııkkkkkkk,kalk,oturrrrrrrrrr vs...Oyun üretme konusundaki bütün marifetlerimizi ortaya döktük,sınırları zorladık.İlk bir haftamız epey zorlu geçti.Ama artık onun tercihine bırakamazdım,söylemiştim bir kere emziremeyeceğimi ona.Tekrar vermem demek her şeyin
en başa dönmesi ,kafasının karışması demekti ki bu isteyebileceğim en son şeydi.Geceleri yanında beni görmezse daha iyi olabileceğini düşünerek anneannesinde kalmasına karar verdim.Ve ilk kez üç gece ayrı yattık kızımla.Niye şu çocuktan ayrı yaptığım her şey boğazıma  bir düğüm,içimin en ortasına da bir vicdan azabı yerleştiriyor ki?Bulmuşsun fırsatı ,kapa gözünü mışıl mışıl uyusana be kadın!Yoookkk öyle olmadı pek.Sabaha kadar kaç kere uyandım,acaba uyudu mu diye kendime kaç kere sordum,elim telefona gitmesin diye iç sesimi kaç kere bastırdım bilmiyorum.Acıyı seviyorum ben:)
Sonuç olarak; on beş gün geçti ve bitti.Artık emzirmiyorum.Ve en tuhaf geleni de artık talep etmemesi.Yarattığı boşluk.Şimdiye kadar her uyandığında,düştüğünde,ağladığında,canı yandığında,hasta olduğunda,aşı vurulunca,sıkılınca,durmayınca yaptığımız tek şeydi.Yerine konulabilecek  şey ise  ona sımsıkı sarılmak olabilir.
Sırada odasında uyumaya alıştırma ve tuvalet eğitimi var.Ama önce anneye bir mola!

20 yorum:

sule_bilge dedi ki...

ne denir,hayırlı olsun,hayırlısı olsun.senin için daha zor dimi alışması.aferin ırmağa.sevgiler

Hülya Cinsçiçekçi dedi ki...

emzirmenin sona ermesi çocuktan çok anne için hüzün demek sanırım. ben sırf çook uzun süre emzirmek için 2.çocuk düşünecek kadar seviyordum emzirmeyi. hayırlısı olsun. umarım uykular düzene girer.

füsfüs dedi ki...

haydi geçmiş olsun, en zor kısmını atlatmışsınız
onlar çabuk unutuyor, ya biz? ben hala özlüyorum ya

Güneş Akay dedi ki...

Begüm yeni yeni alışıyordu oysa :)
Hayırlı Olsun..

Mlke_Btkn dedi ki...

Zor bir durum tabii senin için ama dilerim sıradakiler de başarılı bir sonuç verir...hayırlısı olsunnn

ZeyNes dedi ki...

Ben de mecburi nedenlerle bir hafta önce aniden bırakmak zorunda kaldım emzirmeyi.Seni o kadar iyi anlıyorum ki...

Defnenin Annesi dedi ki...

bende birakmak istiyorum ama senin kadar kararli degilim. Ne zaman evet o gün geldi artik diyecegim ozaman bizde birakacagiz... Defnede 19 aylik olucak...

Hülya dedi ki...

benim koca kızımda 2 yaşına giriyor hala emziriyorum tabi çalıştığım için sadece akşam 1 gece ve sabah 2 kez oluyor ama yoruldum artık...bi doğum gününü atlatalım bizde bırakıcaz artık....aslında bir anne olarak bana da bir ayrılık gibi geldiğinden 2 yaşına kadar ses cıkarmamıştım ama artık ikimiz içinde vakti geldi sanırım...bakalım hayırlısı...

annesiningülü dedi ki...

içim sızladı okurken
bizimki 3 yaşını geçti sayenizde o günler aklıma geldi içim sızladı:(
bir mola iyi gelir

Ece Nur'un Annesi "Mine" dedi ki...

Desene sıra bende !
Bend e bu ayın sonunda 18 ay aşısı var.Mart başı gibi ateşlenmesi, huysuzluğu geçer diye düşünüyorum.Mart ortalarında bırakacağım inşallah.Zira göğüslerim kendilerinden geçtiler ve alt kısımları dişlenmelten irin oldu :(
Neyse ki kızım için herşeye katlanırım.Kurban olurum ona ama yeter artık deme zamanıma en az 20 gün var =)
Sana geçmiş olsun, bize kolay gelsin !

ELİF dedi ki...

Rüya 8,5 ayın sonunda kendiliğinden bıraktı, zaten sütümde çok azalmıştı, çok istemiştim 2 yaşına kadar emzirmeyi ama sizleri okurken kendiliğinden bıraktığı için kendimi şanslı hissediyorum.Molanın ve özgürlüğünün tadını çıkar biraz...

elif ada dedi ki...

Ben, ne yazık ki hiç emziremediğim için öylesine özeniyorum ki. Ne güzel bu vakte kadar emzirebilmen... Umarım bundan sonraki süreçte her şey çok kolay olur

Sen Gelince dedi ki...

Bu sıkıntıyı yaşamamış olmama rağmen çok etkiliyor beni bu yazılar... Nilsu 11 aylıkken kendisi bıraktı... Bir müddet sağarak devam ettim... Damla damla gelinceye kadar sürdü... Ben de çok üzülmüştüm ama şimdi Elif gibi kendimi şanslı görüyorum:)

zeynep dedi ki...

Böyle senin yazını okurken bile hüzünlendiğime göre ben bıraktığımda nasıl üzüleceğim. Ben kızımın hazır olduğunu zannetmiyorum ama. Yani demişsin ya bu kadar sevdiği bir şeyi neden vermeyeceğini nasıl anlatacaksın. Zor. Ben biraz daha büyümesini beklemek istiyorum. Bir ay bile fark ediyor bebeklerde, belki doğum gününe doğru.

senem dedi ki...

Offf, burnumun direği sızladı, gözlerimden yaşlar fışkırdı nerdeyse bunu okuyunca... ki ben doğum yaptığımda bile böyle duygusal değildim.

Aynı sürecin içindeyiz. Ben de artık gece uykusunu ve beslenmesini engelliyor diye kesmek üzereyim kızımı memeden. Konuşuyorum ona sürekli ve anlıyor biliyorum. Yakında artık meme vermeyeceğimi söylediğimde öyle bir can acısıyla ağlıyor ki ben de oturup onunla birlikte ağlayabilirim. Bu iş tamamen bittiğinde ne hissedeceğimi ise düşünmek bile istemiyorum! Çok zormuş, çok!

Adsız dedi ki...

Yaziniz cok güzel hanimefendi.Sizin gibi bir annesi oladugu icin kücük Irmak`in simdilik cok sansli,ilerde de cok gururlu olacagi kesin.Annelik bu olsa gerek evladinin cilesinin verdigi aciyi kalbine gömüp onun iyiligi icin karsiliksiz fedakarlik yapip,sabretmek,azimli olmak ve kararlilik.Tipki kalbinin icinde ask yüzünden ates firtinalari kopup da ayakda kalmaya cabalayan bir erkek gibi...

burcu dedi ki...

şule;gerçekten ikimiz için de zor oldu.sudan çıkmış balığa döndük.
hülya;o kadar seviyormuydun gerçekten?hadi bakalım gelsin o zaman küçük ton:)
füsun;daha yeni çıktık ya savaştan,henüz özlemedim ben.
güneş;bak bunu düşünemedim bennn:)ama ömer varrrrrr:)
hülya,zeynes,bahar çok teşekkür ederim.
mine;zor olacaktır ama sabırlı ol.size de kolay gelsin.
zeynep;onlar hiç hazır olmucaklar diye düşünüyorum.büyüdükçe bilinç artıyor,bilnçle beraber bağımlılıklar da. en kısa zamanda kolaylıkla atlatırsınız umarım.
senem;zor evet zor.ırmak da tam bir meme düşkünüydü.ama bitiyor bir şekilde.tavsiyem mutlaka birinden yardım alman.
sayın adsız;her anne aynı mıdır bilmiyorum.fedakarlıkla kararlılığı birleştiriyorum,hepsi bu.ayakta kalmaya devam!

Filiz Morkoç dedi ki...

Biz de oğlum 20 aylık iken ve emmeyi çok seviyorken yoldaki iki numara nedeniyle sütten kestik kuzuyu.. İçim çok acıdı çok, şimdi oğlumla eskisi gibi ilgilensem de özlemiyor değilim emerken yaptığımız sevişmeleri... yerine başka şey konamıyor bence... zaman en iyi ilaç...

Unknown dedi ki...

Aynı dönemden geçiyoruz.. Hamileyim ve mecburen bırakmak zorundayım. Bu kadar acı vereceğini hiç düşünmemiştim.
Kızım benden daha çabuk alışacak sanırım, içimdeki vicdan azabı ve en fenası boşluğu bir türlü atamıyorum..
Annelik sürekli vicdan azabıyla dolaşmak sanırım..
Sevgiler.

Özden dedi ki...

Zaten o tensel kopuş en zor olanı, ama görüştüğümüzde de anlatmıştım ya 2 sene doya doya yavrunu emzirdin, onun için en büyük desteği verdin. Üzülme artık, göreceksin aranızdaki bağ hiçbir araca ihtiyaç duymadan sapasağlam duruyor...
öpüyorum sizi...