Sıkılır mı? Korkar mı? Çıkmak ister mi? Ağlar mı?
Aklımda onlarca soruyla beraber bu sabah Irmak'la Begüm'ü ilk kez ''meyve bahçesi bizim olacak''adlı tiyatro oyununa götürdük.Begüm daha önce iki kere gitmiş,Irmak için bir ilk.Anne olarak benim için de...
Fuayede beklemeye başlamamızla eğleneceklerinin sinyalini verdiler zaten.Fotoğraflara baktılar,broşürleri karıştırdılar,içeri giren çocuklarla oynadılar...
Oyunun başlamasıyla Irmak kısa süreli bir tedirginlik yaşadı,çıkmak ister gibi yaptı.Sonra ilgisini çekti,sahnedeki oyunculara meyve isimleri vermeye başladım,kulağına fısır fısır bişeyler anlattım.Biraz meme emdi,biraz ayak ucumda dolandı,biraz izledi,biraz alkış yaptı.Genel olarak gayet iyiydi.Aynı odada 10 dakikadan fazla duramayan çocuğumun 1,5 saat dar ve karanlık bir yerde nasıl durduğuna şaştım kaldım.Demek ki neymiş Burcu'cum denemeden bilinmiyormuş.Onu yemez demeden önce bir kaşık tatmasını sağlamak,orda uyumaz demeden önce iyice uykusunun gelmesini beklemek,sıkılır demeden önce nasıl eğlenceli hale getiririm diye sormak gerekiyormuş.Çünkü bu çocuklar bizi şaşırtmayı ,nasıl da oldu dedirtmeyi pek bir seviyorlar.
Küçük bir not:Gideceğiniz oyunu seçmeden önce(özellikle bu yaş grubu için)az söz,bol müzik olmasına dikkat edin...
